jueves, 9 de mayo de 2013

REGRESARÁS



REGRESARÁS

Regresarás por el viejo sendero
Sin aviso.
Será como ayer, al atardecer:
remoto, repentino, el silbido.
Y en el camino, un sollozo de fiesta
esparcido.
La luz será húmeda
la lluvia íntima
sobre la marca de tus pies.
Dedo a dedo, hoja a hoja
tocarás los olores
los sortilegios del solar:
el limonar enano de la abuela
el decrépito izaquenteiro
el ocá, tan sombreado,
el kimi retorcido
Y a la entrada, en el barro grabado
el fantasma del chivo blanco.
El escalón habrá de crujir a tu primer paso.
Subirás lento, concreto
sin pisar la tabla suelta del suelo.
La puerta estará abierta, la vela encendida.


Conceiçao Lima- Santo Tomé


*****

RESIDÊNCIA

Regressarás pela ladeira
velhasem aviso.
Será como ontem, ao entardecer:
remoto, repentino, o assobio.
E no caminho, um soluço de festa
derramado.A luz será húmida
a chuva íntima
sobre a marca dos teus pés.
Dedo a dedo, folha a folha
tocarás os cheiros
os sortilégios do quintal –
o limoeiro anão da avó
o decrépito izaquenteiro
o ocá assombradíssimo
o kimi torto
e à entrada, no barro gravado,
o fantasma do bode branco.
O degrau há-de ranger ao primeiro passo.
Subirás devagar, concreto
sem pisar a tábua solta no soalho.
A porta estará aberta, a tocha acesa.



Conceiçao Lima- Santo Tomé
In O útero da casa



Fuentes de Documentación
 

4 comentarios:

Guillermo Silva dijo...

Verdaderamente bello, a veces uno quisiera creer que el regreso será posible algún día.

Ana Muela Sopeña dijo...

Gracias, Guille, por venir a dejar tu huella entre estos versos...

Un beso
Ana

A. Elisa Lattke Valencia dijo...

Describir sensaciones, recuerdos, dejar la realidad que se siente y transmitir lo que se siente en el momento. Deseos dentro de todo ser humano que dibuja encuentros, caminos de vuelta aunque sólo sean en un puñado de renglones.

Ana Muela Sopeña dijo...

Me alegra, Elisa, que este poema te haya gustado.

Un fuerte abrazo
Ana